Gedichtje... voor mijn vader...

Zodra ik jou stem hoor gaat het mis

een gemis dat zo confronterend is

dat ene filmpje op mijn mobile telefoon

jou geluid, je eigen toon

het geluid dat ik zo graag wil horen

een stem die ik dagelijks hoorde sinds ik was geboren

en opeens was die stem uit mijn leven gehaald

de stem die ervoor kon zorgen dat je straalt

nu straalt hij zelf als een bijzondere ster

vaak heel dichtbij, maar soms ook vreselijk ver

is het zo ver, dan kan ik één ding doen

ik pak mijn telefoon en bekijk het filmpje van toen

Want toen was geluk heel gewoon

nu is het een leven van gemis waarin ik woon.

Uurtje extra

Ik had gisteren natuurlijk al kunnen schrijven over mijn angst wat betreft het verzetten van de klok, maar dat voelde als de goden verzoeken.

En... eigenlijk wil ik ook niet te negatief zijn over het slaapgebeuren hier in huis, want het gaat best goed. Voor ouders met makkelijke slapers valt het waarschijnlijk niet onder de noemer goed, maar ik kan er goed mee leven op deze manier.

De kinderen gaan 's avonds rond de klok van 8 naar bed. Liv gaat rustig slapen na het vertellen van een verhaaltje en het zingen van een liedje. Bij Rev zitten we nog een minuut of 10/15 en dan slaapt hij ook. De meeste nachten horen we hem één keer, maar dan volstaat een speen en zijn doekje. Liv horen we eigenlijk zelden. De ochtend begint nog wel altijd vroeg, zo rond 6uur zijn we vaak beneden.

Vanmorgen was het ook 6uur, maar wel al nieuwe tijd gelukkig. Ik was bang voor 5uur dus keek voldaan op de wekker toen ik Rev voor het eerst hoorde. Eigenlijk was het al 7uur natuurlijk dus hij had het geweldig gedaan. Nou moet ik er wel bij zeggen dat wij uit voorzorg Liv en Rev gisterenavond pas om half 10 naar bed brachten. Je leert je kinderen toch een beetje kennen zo in de loop van de tijd...

Vanavond gaan ze ook nog een avondje wat later dan normaal naar bed en dan hoop ik dat hun biologische klok is gereset en dat we gewoon weer rond zessen aan onze dag beginnen.

Oja... vorige jaar schreef ik DIT!

Woensdag/donderdag/vrijdag... Vakantie!

 

 

 

 

 

Ontbijten.

Als dit de afsluiting van je ontbijt moet zijn. Dan zou je er bij voorbaat toch al niet aan beginnen....

 

Waar ik in huis woon met een partner en een dochter die niet houden van ontbijten. Vinden zoonlief en ik het ontbijtje een lekker begin van de dag. Het hoeft helemaal niet heel erg uitgebreid te zijn, maar wel precies genoeg om niet al voor tienen trillend op mijn benen te staan.

Maar goed, de afgelopen dagen stelde ik het ontbijt wat langer uit. Niet omdat het vakantie is, maar omdat ik tijdens of direct na het eten mijn anti-schimmel/jeuk pillen moet slikken, 2 zelfs! En die zijn niet mis...

 

Over school, schimpies en de herfstvakantie!

 

Dit is het plekje waar ik nu heerlijk rustig zit te werken. Het is inderdaad mijn bureau op school. Want ook al is het herfstvakantie een juf is nooit klaar.

Op mijn laatste werkdag voor de vakantie had ik al een lijstje gemaakt met de dingen die ik in de vakantie voor school moest/wilde doen. Ik zou wel zien wanneer ik precies heen zou gaan, maar ik zo er minstens een ochtend voor uit moeten trekken. En dat is dus vanmorgen al.

Na een weekend allemaal ziek/zwak/misselijk te zijn geweest hadden we gisteren nog een dagje om aan te sterken. Tim bleef helemaal nog thuis. Ik ging alweer oppad met de kinderen. 's Morgens op kraambezoek bij een iniminiemeisje. 's Middags at ik een broodje met mijn nicht (ze blijft de oudste met haar 3 dagen voorsprong) in de stad en hielp zij mij met het inslaan van de eerste cadeautjes voor Liv haar verjaardag. Daarna pikten we Liv en Rev thuis op en brachten samen nog wat uitnodigingen rond en bleef ze gezellig eten.

Vanmorgen ging Tim al vroeg richting Almelo om te werken en zorgde ik dat de kinderen om 8uur op het kinderdagverblijf waren. Zelf was ik al voor half 9 druk aan het typen.

Rond kwart voor 10 fietste ik even naar het ziekenhuis waar ik om 10uur een afspraak met de dermatoloog had. Eindelijk had ik twee weken geleden de moed verzameld en ben ik zo brutaal geweest om de huisarts bijna te dwingen een verwijsbrief te schrijven. Vandaag kon ik dus al terrecht. Als het goed is ben ik over een paar weken van mijn al 2 jaar durende schimmelinfectie (dat blijkt het te zijn) en vooral van de jeuk af. Wel met behulp van tabletten, zalf en een poeder, maar als ik van de jeuk af ben is het allemaal prima. Het is namelijk niet zomaar jeuk... Het begint 's avonds als ik ga zitten en duurt zo ongeveer de hele nacht. Meerdere nachten per week wordt ik er wakker van en het ligt dan aan mijn doorzettingsvermogen en zelfbeheersing of ik krab totdat het bloed of dat ik alleen wat anders ga doen om de jeuk te negeren... Als het goed is is dat over een maandje verleden tijd. Denk nu niet waarom heb je daar nooit eerder wat aan gedaan. Van de huisarts heb ik al wel 10 zalfjes gehad, maar niets hielp echt. Vorig winter was de conclusie nog wintertenen, nu is het dus een schimmel. Rrrrr Ik moet opeens aan die reclame van schimpie denken...

 

Maar de vakantie biedt ook betere dingen gelukkig.... Een een overzichtje dan maar:

• Vanmiddag om 13.00uur broodje eten met Henrieke in de stad.
• Morgenvroeg kinderen naar het kinderdagverblijf, Tim en ik gaan op cadeautjesjacht voor Liv.
• Morgenmiddag halen we alleen Liv op om heerlijk met zijn drietjes te gaan zwemmen. Liv is wel toe aan een beetje quality-time.
• Donderdag gaan we dan met zijn viertjes naar het Ponypark. We hebben vrijkaartjes hoor...
• Vrijdagochtend gaat Tim "gewoon" werken en komt mijn vriendin Ellen met haar zoontjes Sem en Tijn thee drinken.
• Vrijdagmiddag ga ik met mijn moeder naar Ikea.
• Het weekend moet Tim veel werken en staat voor mij in het teken van Liv haar verjaardag, boodschappen, traktaties enzovoort.

Best een redelijke invulling van mijn herfstvakantie toch??? Je hoort mij in ieder geval niet klagen!!!

Zwakke maag(en)

Rond de zeven jaar geleden werd ik geopereerd aan mijn maag. Ik had in die tijd namelijk bijna continu last van zuurbranden. Tijdens een maagonderzoek (verschrikkelijk onderzoek, echt onmenselijk zonder roesje of verdoving) en een 24uursmeting van mijn slokdarm (een dag en nacht met een slangetje in neus lopen terwijl ik deed wat ik anders ook deed) kwamen de artsen erachter de de zuurgraad in mijn slokdarm erg hoog was, dit kwam doordat mijn maag niet goed sloot.

Tijdens een operatie in Zwolle werd toen een deel van de bovenkant van mijn maag om de opening van mijn maag gelegd waardoor deze opening nauwer werd. Een pijnlijke operatie, maar het idee nooit meer zuurbranden te hebben en er vooral niet meer hele nachten van wakker te liggen en rechtop te hoeven slapen maakte het dragelijk. Na deze operatie leefde ik twee weken op vloeibaar voedsel. Daarna mocht ik voorzichtig beginnen met eten. Dat eten ging in het begin maar moeizaam. Kauwde ik niet goed genoeg dan pastte het domweg niet en moest het er via dezelfde weg weer uit. Je kon het geen overgeven noemen, er was tenslotte nog "niets" mee gebeurd. Het eten gaat tegenwoordig weer prima, al moet ik nog altijd goed kauwen en blijft mijn maag een zwakke plek.

Overgeven had ik sinds deze operatie nooit meer gedaan. Tijdens mijn bevalling van Liv deed ik wel een poging, maar ik kon het domweg niet.  Totdat ik gisteren zo ongelooflijk misselijk was dat ik na zeven jaar zelfs kon overgeven. Ik ben een dag flink ziek geweest. Wat voelde ik mij ellendig zeg en dat op de verjaardag van mijn moeder. Ik heb 's middags bijna 4 uur in haar bed doorgebracht en verder als een zombie bij de visite gehangen.

De verjaardag die voor 's avonds nog gepland stond heb ik niet gered sorry Wilma, om half 9 lag ik in bed. Tim is mij na die tijd nog een kus komen brengen en ging toen naar de verjaardag.

Al rond 23uur stond hij alweer bij mij in de slaapkamer. Wat nu? Ik voel mij zo slecht, zei hij. Ik heb zelfs overgegeven op de verjaardag en toen hebben ze mij maar naar huis gebracht. Oke, volgende patiënt dus. Hij kroop naast mij in bed en viel al snel in slaap.

Totdat hij rond 2 uur uit bed vloog! Hij moest overgeven. Dit ging echter gepaard met flink wat lawaai (sorry voor het detail) waardoor ik eerst uit onze kleinste slaapkamer een kinderstemmetje hoorde komen. Ik haalde Rev uit bed en hoorde toen dat Liv ook wakker was. Met Rev op de arm liep ik naar Liv haar kamer. Bij Liv haar bed aangekomen begon Rev ook te spugen.... Rrrrr ik was zelf natuurlijk ook nog niet lekker en dit was  wat teveel gevraagd van mijn maag.

Ik zette Rev bij Liv neer en begon op te ruimen. Nadat alles schoon was bekeek ik mijn twee bengels eens goed. Die gaan nooit meer slapen dacht ik meteen. En zo kwam het dat wij om half 3 vannacht met zijn viertjes sport zaten te kijken. Liv herkende meteen een vriend van ons die speelt in het Nederlands korfbalteam en glunderde het uit toen ze hem een paar keer zag scoren.

Toen we net  weer naar bed wilden gaan spuugde Rev voor de tweede keer alles eronder. Nu ook zijn pyama en de bank. Rrrrr... er werd wel heel veel verwacht van mijn maag. Tim nam Liv alvast mee naar boven terwijl ik maar weer aan het opruimen en schoonmaken sloeg.

En zo kwam het dat ik rond 3uur voorlas uit Nijntje en net deed alsof ik gek ben. Gewoon net als anders het bedgaan ritueel hanteren en hopen dat ze net zo snel als anders hun ogen dicht doen. En dat deden ze. In alle kamers in het nu rustig. Ik wacht even totdat de wasmachine klaar is en schrijf ondertussen maar een verhaaltje.

En nu maar hopen dat ik zometeen ook zo makkelijk in slaap kom. Ik heb alles bij elkaar opgeteld al heel wat slaap gehad de afgelopen 15 uur.

In een paar uur tijd drie leden van dit gezin overvallen door een "griepje". Dan zal Liv er ook nog wel achteraan gaan. Nou... dat denk ik niet. Die heeft het namelijk donderdag al gehad!

De wasmachine is inmiddels klaar. Even alles ophangen en dan... Weltrusten!

Hiep Hiep Hoera... Oma Jennie is jarig!

Tuurlijk kan ik ook schrijven mijn moeder is jarig.... Maar hoe ouder je wordt hoe minder belangrijk je verjaardag ook wordt.

Toen mijn moeder dat jaren geleden tegen mij zei vond ik dat zo ondankbaar klinken. Ach een jaartje ouder...  En nu denk ik zelf ook... ach een jaartje ouder. Leuk om te vieren, maar ook heerlijk als het weer achter de rug is.

Totdat er weer kleine ukkies bij komen die het wel heel heel heel heel belangrijk vinden. En dan maak je er toch weer een heel feest van met slingers en ballonnen! Oma moet vandaag op de stoel staan en er moet voor haar gezongen worden. Ze mag veel cadeautjes uitpakken. En... ze mag taartjes eten... "en wij ook hè mam..." Tuurlijk Liv, jij krijgt ook taart.

Alleen vandaag nog niet. Vandaag is mama 's morgens gaan werken om tussen de middag haar verjaardag met de cliënten te vieren. Vanmiddag is ze vrij en genieten wij samen van het herfstzonnetje en de rust (kindjes liggen lekker te slapen). Vanavond gaan we heerlijk met z'n 6jes uit eten.

Morgen komt dan eindelijk de taart en daarbij ook de visite. Dat wordt waarschijnlijk een druk dagje, maar dat kan mama makkelijk aan. Ze is nog geen 50! Nee, ze is vandaag pas 49 geworden.

Het jaar rond...

 

Woensdag 20 oktober

Woensdag 20 oktober 2010, maar het is toch al vrijdag...

Dat dacht ik ook gisteren toen ik op het toilet de verjaardagskalender bekeek. Ik zag namelijk dat mijn neefje jarig was die dag en ik zag ook opeens dat er voor die dag ervoor iets in rode lettertjes stond geschreven. Ik dacht, het is ons weer gelukt, zelfs nu het op de kalender staat...

20 oktober is namelijk de datum dat Tim en ik "verjaren". En afgelopen 20e waren Tim en ik alweer 8 jaar samen!

Ach, eigenlijk niets bijzonders hoor. Wij houden toch niet zo van cadeautjes en bloemen op deze voorgeprogrammeerde (zo voorgeprogrameerd zijn ze eigenlijk dus niet) dagen. We krijgen of geven elkaar liever zomaar iets. Dan is het echt een verrassing.

Maar goed het is toch best leuk om op zo'n datum elkaar eens even aan te kijken en te denken....

Acht jaar verder!

Wat 8 jaar geleden niet zo makkelijk begon is daarna toch altijd vrij makkelijk verder gegaan. Tim zijn verkering ging uit op 11 september 2002. Toen ik dat hoorde zag ik mijn kans schoon... Het duurde nog geen maand om hem te pakken te krijgen.

De eerste weken bleef Tim een beetje zweven tussen haar (lees je nog altijd mee?) en mij. Negentien jaar was ik en Tim was mijn eerst echte vriendje. Ik was smoorverliefd en viel kilo's af (zou voor nu ook wel wat zijn). Mijn ouders hadden Tim ook redelijk snel binnengehaald (papa had wel zoiets.. daar gaat mijn kleine meisje) en dat was belangrijk voor mij. Vanaf dag 1 kwam het niet vaak voor dat we elkaar een dag niet zagen. Anderen vonden dat vaak wat teveel van het goede... Daar trokken wij ons niets van aan.

Toen Tim ging korfballen in Enschede kwam er een dipje in onze relatie. Het heeft toen een paar dagen flink geonweerd. Ik vroeg Tim te stoppen in Enschede en dat deed hij.

Drie en een half jaar na ons eerste afspraakje gingen we samen wonen. In die tijd werkte tim al en een half jaar, later kreeg ik mijn baan in Witharen en een paar maanden later al mijn huidige baan. We hadden een goed leventje samen. En gooiden in oktober van dat jaar samen op Bonaire de pil in een fles de zee in....

Een paar maanden later was ik al zwanger. Je wil niet weten hoeveel mensen hebben gevraagd of het een ongelukje was... Nee! Liv was helemaal gepland! We hadden ons voorgenomen om eerst in de flat te blijven wonen. Ons streven was om voordat Liv kon lopen in een huis te wonen met tuin. En dat lukte. We kochten het huis waar we  nog steeds wonen. Een heerlijk huis vlak bij mijn ouderlijk huis. Papa knapte het van top tot teen op. In de tijd dat we aan het klussen waren deed ik een zwangerschapstest... Ik was zwanger van onze tweede.

Een paar maanden genoten we van alles dat we hadden. En toen gebeurde dat wat bij iedereen bekend is. Papa kreeg dat klote ongeluk en was er niet meer! Tim zat met zijn eigen verdriet, maar was er altijd voor mij. Hij heeft nooit gezucht of een kwaad woord gesproken als ik er weer eens door heen zat. Dat is toch heel gewoon... Natuurlijk is dat het, maar je relatie moet het wel maar even aan kunnen. En dat kan het. Ja kan, want het blijft een gemis in ons leven. Het leven van mij, maar ook dat van Tim.

En toen werd ons Revie geboren. Bijzonder om er weer een "man" bij te krijgen. Dat kleine mannetje zorgde samen met zijn zus voor leven! Leven waarvoor wij moeten leven! En dat doen wij samen heel erg graag. Na 8 jaar bestaat ons gezinnetje uit twee mannen en twee vrouwen. We wonen in een leuk huis in een leuke buurt en hebben allebei een leuke baan.  We doen ook nog altijd leuke dingen samen. Met de hulp van mama en Aïsha loopt alles vrijwel altijd op rolletjes. En die rolletjes lopen grotendeels op humor. Wat er ook gebeurt... altijd blijven lachen (nou ja... bijna altijd).

Net als toen!

 
Niet zo'n duidelijk foto = foto van foto.

Met het vergeten van onze 8 jaar samen vergaten we ook iemand te smsen voor haar verjaardag... Sorry! Maar morgenavond zijn we van de partij hoor! Bij deze alvast... Nog van harte gefeliciteerd!

Jippie... Vakantie!

Toen ik vanmiddag de schooldeur achter mij dicht deed dacht ik heerlijk vakantie.

Nu een paar uur later denk ik, zou ik ook voor 's avonds tussen 17uur en 18uur een bijbaantje kunnen nemen???

Liv en Rev zijn werkelijk waar heerlijke kinderen, maar wat kunnen ze ook ongelooflijk vervelend zijn.

Het meest gehoorde geluid het afgelopen uur is het piepen om aandacht van Rev en de woorden "Ik wil het zelfs doen" en "Waarom mag ik dat niet" van Liv.

Ik probeer ze nog af te leiden met auto's, boekjes en stiften, maar niets wil meer baten. De meeste moeders zullen nu denken, ach ze zijn moe. Inderdaad ze zijn ook moe, maar vooral ook gruwelijk vervelend.

Ik heb dan altijd nog 2 troeven achter de hand. 1. Hun speen en doekie. 2. De televisie. Eigenlijk wil ik ze niet paaien met deze twee zoethouders. Maar!! Als ik het echt zat ben omdat ze op de stoel klimmen om de lampjes buiten aan te doen, de step langs plaatsen rijden waar ik hem niet hebben wil en als ze dan ook nog beginnen te gillen dat dat wat niet mag niet wil lukken, dan ben ik er klaar mee.

Hup, hier zijn jullie doekies en spenen. Na 5 minuten rust begint de ellende weer. Ik bedenk mij geen moment en zet de televisie aan. Doe Nijntje in de dvd-speler en kruip achter de computer. Ik maak een leuke collage van mijn vervelende kinderen en schrijf er een klagende web-log over.

Inmiddels is Liv veranderd in een zoet meisje dat heerlijk tv ligt te kijken. Rev hangt alweer aan mijn been...

Gelukkig komt tanti thuis en neemt ze vol goede moed over...

Wat fijn... Ik heb VAKANTIE!

 

Voor Tim... Ga maar fijn werken hoor, ik heb hier alles onder controle... ECHT!

22 maanden intens verdriet

22 = het voortbouwen op het nieuwe. Het opbouwen van nieuw leven en een nieuwe wereld.

Ergens spookt al weken door mijn hoofd dat ik eens moet opzoeken wat de betekenis is van het getal 22. Waarom? Geen idee. Misschien is het wel een voorgevoel geweest, dat het getal 22 staat voor nieuw leven.

Het nieuwe leven begon eigenlijk al meteen toen papa was overleden. Een gelukkig leven zonder veel zorgen veranderde in één klap in een leven met intens verdriet.

In de 22 maanden die volgden werd het intense verdriet niet minder intens, misschien zelfs wel intenser. Het werd wel minder aanwezig in het leven van alle dag. Het zijn niet meer de tranen die aan de buitenwereld laten zien hoe vreselijk ik mijn vader mis. Het is het blijven noemen van papa's naam waardoor de mensen weten dat hij nooit uit mijn gedachten is.

Wat mij nog altijd intens verdrietig maakt....

• Het zien opgroeien van Liv en Rev zonder dat papa hiervan kan genieten.
• Liv die vertelt dat opa haar beste vriend is en elke avond bij haar in bed slaapt.
• Een ondeugende Rev die op de loop gaat met papa's foto.
• Liv die aan Rev het fotoboek van papa laat zien.
• Mama die alleen een feestje/verjaardag verlaat.
• Het zien van het stucwerk achter de kookplaat, het is tòch niet zo geschikt, maar papa heeft het nooit kunnen herstellen.
• Het hulp vragen aan een vriend of oom voor klusjes die voor papa een eitje waren.
• Mij vertellen bij het pakken van de borden bij het avondeten, ik tel er nog altijd 1 teveel.
• Bij het uitzoeken van het eten vraag ik mij nog altijd af of papa het wel lekker vindt.
• Een opa met kleinkind op de fiets, in de supermarkt, in de stad, in de speeltuin, op het schoolplein...... en ga maar door.
• ........
• .....
• ...

En ach ja... ga zo nòg maar even door. Je begrijpt het vast al wel.... Naast de tevredenheid van een gezond gezin blijft altijd het intense verdriet en gemis van een vader die gewoon ook bij mijn leven hoort.

Het feit dat er nog maar weinig over het verdriet gesproken wordt wil niet zeggen dat het er niet meer is...

Het leven gaat door, je pakt het op

de bal blijft rollen, schop na schop

We kunnen niet meer stoppen met rollen

we blijven achter het leven aan hollen

alles gaat door dus ook wij

maar bij alles blijf jij aan mijn zij

Voor altijd zit je in mijn hoofd

je hoort bij mij, beloofd is beloofd!

Moeder in de dop!

Waar ik de eerste jaren mijn uiterste best heb gedaan om van Liv een stoere meid te maken heb ik inmiddels de moed opgegeven.

Helemaal sinds Rev, een echte man, zijn intrede in ons gezin heeft gemaakt vind ik het niet meer zo erg als Liv om echte meisjes dingen vraagt.

Zo wil ze tegenwoordig steeds vaker een jurkje aan en was ze laatst dolgelukkig met het spijkerrokje dat ze van mijn tante Arriët kreeg. Ze houdt natuurlijk van K3 en prinsessen. Ook vraagt ze nu al make-up op haar verjaardag en wil ze ook graag een speelgoedföhn. En nog een belangrijk detail dat zegt dat Liv echt wel een meisje-meisje is, haar lievelingskleur is toch echt ROZE!

Het meisje-meisje speelt het liefst rollenspelletjes met haar poppen. Haar vier kindjes moeten naar school of in het vliegtuig. Ze gaan mee op de fiets en natuurlijk ook mee naar bed. Zij is de moeder en geeft ze knuffels en kusjes als ze lief zijn, maar ze krijgen natuurlijk ook straf als ze niet luisteren.

"Kun je nu lief zijn?" hoor ik haar regelmatig zeggen. En hup daar belanden ze op de mat in de gang. "Als je weer gewoon kan doen mag je terug komen". Een geboren moeder is Liv voor haar zoon en drie dochters. Bram, Lizzy, Lotje en Isa hebben niets te klagen met zo'n geweldige moeder.

Nou ja, niets te klagen... Liv heeft wel zo haar lievelingetjes. Lotje en Isa krijgen duidelijk een voorkeursbehandeling. Nu zijn ze zelfs door tanti ook nog in het nieuw gestoken. En nog wel zelf gemaakt!

 

 

Zondagse dingetjes....

• Optijd uit bed omdat Rev dat in zijn planning had.
• Rustig douchen.
• Een klein slaperig meisje wakker maken.
• Heerlijk met mijn dochter in de auto hard meezingen met kinderliedjes terwijl de auto ons naar Vroomshoop brengt.
• Een kerkdienst bijwonen waar ons kleine vriendje Tijn gedoopt werd.
• Kopje thee drinken in het zaaltje bij de kerk.
• Hard zingend weer naar huis.
• Een tosti-tje eten.
• Rev naar bed.
• De "meisjes" genieten van deze herfstige zonnige zondagmiddag....
• Straks even fietsen.
• Thee drinken bij "oude" opa en oma.
• Robbin komt bami met een gebakken eitje eten.
• Liv en Rev in de pyama schudden en naar bed.
• Moeders in haar uppie op de bank om heerlijk vroeg in slaap te vallen.

Totdat... Tim rond 23uur belt dat hij vrij is en richting huis rijdt. Er moet toch iemand het geld verdienen vandaag......

Zaterdagse dingetjes

Rustig opstaan, aan de gedekte tafel ontbijten, douchen, aankleden, thee drinken, agenda bijwerken, cadeautjes halen, bloemen kopen, broodje eten bij de hema, boodschappen doen, kinderen in de ruststand zetten, boodschappen opruimen, bloemen op de vaas, vaatwasser uitruimen, wassen, bloggen, vouwen, strijken, zelf even tot rust komen, kinderen activeren, fruit eten, in de winterjas naar de voetbal, bij (o)mama eten, kopje koffie/thee, in bad, allemaal de pyama/joggingbroek aan, even dollen en stoeien, rustig worden met het zadkasteel of bumba, kindjes naar bed, ouders op de bank!

Al kunnen de laatste 14 punten nog van inhoud veranderen.....

 

Uit het blad... over Isa Hoes en Yuri van Gelder

Lezen is nog nooit echt mijn hobby geweest. Toch vind ik het best leuk om af en toe een goed/mooi boek te lezen. Ik moet er alleen wel echt de tijd voor hebben. Ik ben namelijk geen snelle noem het gerust hele langzame lezer. Ik moet dus echt de rust en de tijd hebben om mij over te geven aan een boek. Ik noem het over geven, want als ik er eenmaal in zit kom ik er ook bijna niet meer uit. Dan leef ik de hele dag in mijn boek. Komt elke keer het verhaal weer voorbij en kan ik maar moeilijk bij de orde van de dag blijven. Je begrijpt het al, een boek lees ik eigenlijk alleen in de vakantie.

En toch lees ik wel het één en ander, maar dat zijn vooral tijdschriften. Mooi woord "tijdschriften", inderdaad voor mij een schriftje met tekst als ik even tijd heb. Meestal 's avonds op de bank als Tim voetbal zit/ligt te kijken.

Ik ben geabonneerd op twee bladen, de Viva Mama en de Kek Mama. Verder valt er ook nog zo nu en dan een Wij jonge ouders op de deurmat en krijgen we nog wel eens een ander blad cadeau. In deze bladen lees ik wat Hot en Not is in de wereld en blijf ik nog een beetje bij wat betreft het laatste roddel nieuws.

Zo las ik  in de laatste Kek Mama de column van Isa Hoes. Ze schreef een stukje over het leeftijdsverschil tussen haar twee kinderen Vlinder en haar zes-en-een-half-jaar oudere broer Merlijn. Ooit had ze zich namelijk voorgenomen dat zij geen nakomertje zou krijgen, juist omdat ze zelf een nakomertje was geweest. Dat zou ze haar kinderen nooit aan doen... Maar het leven valt niet altijd te plannen.... schrijft ze dan.

En een paar dagen na het lezen van dit stuk bleef deze zin maar door mijn hoofd spoken. Merlijn en zijn véél jongere zusje Vlinder zijn opeens vaderloos. Inderdaad... Het leven valt niet altijd te plannen...

Afgelopen weekend lag ik "heerlijk" op de bank de Helden te lezen. Ik las het openhartige verhaal van Yuri van Gelder. Bijzonder om te lezen hoe open hij praat over zijn misstap. Hij wist meteen dat het geen zin had om schijnheilig te gaan doen, zoals veel betrapte sporters. Hij had voor zichzelf meteen besloten dat hij moest boeten voor zijn fout.  En dat boeten heeft hij gedaan. Een jaar lang is hij geschorst geweest. En of hij ooit weer gaat gebruiken? Het is heel simpel zegt hij: dat spul weer pakken betekent nooit meer sporten. Dus NEE, ik heb het meegemaakt en mag van geluk spreken dat ik mijn status weer kan terugverdienen.

En nu lijkt het er toch echt op dat het hem weer is "overkomen". Is hij dan nu toch schijnheilig aan het doen door alles te ontkennen of heeft trainer Bram van Bokhoven iets verkeerd geïnterpreteerd?

Ik heb nog wat ongelezen artikelen liggen. De bovengenoemde bladen zijn nog lang niet allemaal van A tot Z gelezen. Ik ben benieuwd wat ik nog meer tegenkom en wat er dan weer staat te gebeuren...

Kon ik maar naaien.

Soms zou je een bepaalde eigenschap of gave willen hebben die jij nou net niet bezit. Iets dat eigenlijk best bij je past, maar waar je domweg toch niet mee uit de voeten kan.

De laatste tijd merk ik namelijk steeds vaker dat ik het jammer vind dat ik niet kan naaien (ik hoor jullie denken). Ja, je begrijpt me best, gewoon iets moois maken van een lapje stof achter de naaimachine.

In de weblog wereld is deze creatieve bezigheid een veel besproken hobby. Mooie stofjes worden onder de noemer "Give a way" verloot. Ik zou best zo'n stofje willen winnen, maar wat moet je ermee als je echt niet met zo'n ratelende machine overweg kan?

Gelukkig diende de oplossing zich precies op het juiste moment aan. Mijn zus Aïsha kwam met de mededeling dat ze (weer) op naailes ging. Met een collega gaat ze nu iedere maandagavond aan de slag achter die machine waar ik mij geen raad mee weet. Gelukkig kan zij er altijd al behoorlijk mee overweg (natuurlijke gave ofzo) en maakt ze als beginnende leerling al hele mooie dingen. En jullie raden al wie de doelgroep zijn van al haar werk. Inderdaad Liv en Rev.

Er is al heel wat werk verzet inmiddels en de eerste dingen zijn zelfs al in gebruik genomen. Zo slaapt Rev momenteel onder een zwart/wit geblokt dekbedovertrek en is de laatste hand gelegd aan de vlaggetjeslijn voor Liv haar verjaardag. Verder is Aïs ook nog bezig met een sjaal en baret voor bij Liv haar nieuwe winterjas en is de stof voor een nieuwe jurkje voor Liv ook al in huis. Ook gaat ze aan het werk met een dekbedovertrek voor Liv in dezelfde stijl als de vlaggetjeslijn.

Ik leg mij dus maar neer bij het feit dat ik niet kan naaien. En geniet ervan dat er voor mij genaait wordt! Gelukkig lijkt het erop dat mijn dochter deze creatieve gave wel bezit, immers... jong geleerd is oud gedaan!

 

 

MMM, Pyamadag!

En toen was het kwart over twee en was het huis eindelijk leeg! Nog een heel klein beetje opgeruimd. Liever ruim ik alles meteen op, maar ik wist wat mij een paar uur later te wachten stond en dan zou ik genoeg tijd hebben.

En inderdaad de nachtrust van half 3 tot kwart voor 6 zorgde ervoor dat nog voor 7 uur de woonkamer opgeruimd, gezogen en schoon was. Ik had al vlug in de gaten dat ik bezig moest blijven om niet stiekem ergens in een hoekje in slaap te vallen. Rev speelde als een echte jongen met zijn autootjes (dat doet hij vooral als Liv er niet bij is) en ik zorgde dat ook de vaatwasser werd uitgeruimd, de post uitgezocht, de wc schoon, het oud papier keurig verpakt aan de weg en... ga zo maar door.

Toen ik om 8uur (een half uur voor afgesproken) Tim onder de douche hoorde gaan hadden de kinderen hun brood achter de kiezen (ook al zijn dat maar een paar kiezen) en had ik ze goed en wel in de kleren, gewassen en hun haren in de plooi.

Tim gooide om kwwat over negen de deur achter zich dicht. Bij zich had hij een goed gevulde tas, een bal, een poppenbuggy met pop en twee kinderen in opperbeste stemming. Op naar de voetbal!

En moeders... op naar haar bed! Met een kopje thee en een leuk tijdschrift nestelde ik mij onder mijn heerlijk dikke deken. Om kwart over 11 werd ik wakker. Zo dat is weer anderhalf uur erbij. De teller van nachtrust staat inmiddels op 5uur. Met 6 uur ben ik de laatste maanden tevreden (ooit was dat 8 á 9 uur...!) er moet dus eigenlijk nog een uurtje bij. En je gelooft het niet, die ga ik nu proberen te pakken. Eén geluk... ik heb mijn pyama lees: oude kloffie nog aan en ik heb besloten om hem vandaag ook niet meer uit te doen. Of misschien heel eventjes dan als ik even met de kinderen in bad ga.

Ik heb Tim er al op voorbereid. Die is nu korfballen, maar heeft beloofd eten in huis te halen. Liv adviseerde hem aardappeltjes met bietjes, ik hoop op iets meer "zaterdags"!

 

Zevenentwintig hoera'tjes voor Tim!

Hoera! Hoera! Hoera! Hoera! Hoera! Hoera! Hoera! Hoera! Hoera! Hoera! Hoera! Hoera! Hoera! Hoera! Hoera! Hoera! Hoera! Hoera! Hoera! Hoera! Hoera! Hoera! Hoera! Hoera! Hoera! Hoera! Hoera!

 

Het wordt voor ons een rustige verjaardag. Tim gaat vandaag gewoon naar school. Na schooltijd heeft hij ook nog één over andere banenmarkt. Bij thuiskomst wordt het een patatje eten. De kinderen in de pyama en voor de vorm taart eten, want Liv heeft het al weken over de taart van papa (nee ik ben het niet). Dan rustig de kinderen naar bed brengen en als zij lekker liggen te slapen (dat hoop je dan) komt de visite na de koffie. Het zal dit keer niet zo'n volle bak zijn als anders. Mijn familie komt niet allemaal op zijn verjaardag en er zijn verder ook al wat afzeggingen, dus met een beetje geluk ren ik niet de hele avond in het rond. En kan ik met frisse moed de volgende verjaardag tegemoet zien.

Liv heeft bijna het hele top1toys boek al vol staan met kruisjes.... daar heb je veel, heel veel visite voor nodig...

 

Oppas!

Voor het eerst sinds Rev een kamer is komen bezetten bij ons thuis hebben mijn neefjes hier ge-babysit. Ik vraag niet zo snel oppas.  En anders heb ik ze het liefst bij mijn moeder of zus, of Aniek. Dit keer was het echter een kort oppasavondje en wij bleven in de buurt. Wanneer Rev wakker zou worden konden ze mij bellen en zou ik meteen naar huis komen en dus binnen 5 minuten thuis zijn.

Ik had gevraagd of ze om half 9 bij ons konden zijn. Om 5 voor 8 werd er al op het raam geklopt. Jullie zijn mooi optijd. Na wat te drinken hebben gekregen zei mijn jongste neefje "Liv gaat toch altijd pas om 8uur naar bed?".  Ach, nu snap ik hem....  maar ze was al behoorlijk moe en het leek mij voor jullie handig als ze al zou slapen.

Ik gaf nog wat instructies in de trend van: Als Rev wakker wordt geef je hem een speentje en doe je het muziekje aan. Blijft hij huilen dan haal je hem er maar uit en bel je mij dan kom ik meteen naar huis.

Op de verjaardag kwam al snel de vraag wie er bij ons zat op te passen. Mijn neefjes dus. Prima oppas hoor, maar ik verwacht niet dat deze jongens puin gaan ruimen als er gepoept, gepiest of gekotst wordt. Wanneer dat het geval is wordt het racen naar huis.

Toen ik om 23uur naar huis fietste om op de afgesproken tijd terug te zijn had ik nog niets van de beide mannen gehoord. En toch lag Rev zijn slaapzak op de grote tafel toen ik binnen kwam. Alles onder controle mannen?

Nu wel weer. Rev heeft overgegeven! Ja tuurlijk en jullie hebben hem zelf weer in slaap gekregen zeker? Een volmondig ja was het antwoord. En wat hebben jullie met de zooi gedaan? Nou gewoon opgeruimd!

Rev had dus nadat hij wakker was geworden flink moeten hoesten. Mijn neefje heeft hem toen uit bed gehaald en toen begon hij te spugen. Samen hebben ze het opgeruimd en Rev even mee naar beneden genomen. Daar heeft hij op de bank met de jongens Oh Oh Cherso gekeken. Na even zitten hebben ze hem weer in bed gelegd, zonder slaapzak want die was vies geworden. Ze hebben bij hem gezeten en toen viel hij vrij snel in slaap.

Wij vonden het niet erg hoor. Hij was heel erg goed te pas, het is zo'n lief ventje. En wij kunnen ook wel opruimen. Tuurlijk kunnen jullie opruimen... Geweldig mannen! En toen ik ze uitzwaaide zeiden ze beiden een aantal keren dat ik ze wel vaker mocht vragen. Echt leuk avondje zo, hopen dat Liv de volgende keer ook wakker wordt...

Overstromingen Hongarije.

Hongarije heeft de noodtoestand afgekondigd in delen van het westen van het land, nadat gisteren de dam van een slibreservoir bij een aluminiumfabriek het had begeven. De slibstroom kostte inmiddels aan vier mensen het leven.Meer dan honderd mensen zijn gewond geraakt en ook worden er nog zeven vermist. Honderden huizen zouden zijn ondergelopen. In het gebied zijn vierhonderd mensen geëvacueerd.

Daar schrik je best even van als je moeder in Hongarije zit. En met mijn cheografisch inzicht van Hongarije wist ik niet meteen of ik mij zorgen moest maken. Gelukkig wist ik dat ze dichtbij de grens van Oekraïne zaten en met behulp van de kaart had ik al snel in de gaten dat dit het NoordOosten van Hongarije was. De overstromingen vonden in het Westen plaats, dus konden wij al snel weer rustig ademhalen.

Gisterenavond was er van rustig ademhalen geen sprake. Mijn moeder kwam weer thuis en dat vonden wij heerlijk! Niet alleen wij waren enorm blij om haar weer te zien, er waren meer mensen die graag even mama een knuffel wilden geven. En zo was het gisteren weer als van ouds de zoete inval bij mijn moeder thuis.

Onder tussen aten we, ruimden we de tafel af, zetten kopjes koffie en thee en brachten de kinderen naar bed. Mama deed enthousiast haar verhaal en is echt een hele bijzondere ervaring RIJKer.

Toen iedereen weg was kropen wij op de bank en hebben nog even laten horen wat mama gemist had de afgelopen 10 dagen. Er waren niet heel veel schokkende dingen te melden, maar als je anders van bijna alles van elkaar op de hoogte bent, moet er echt wel even bijgepraat worden. 

En toen... toen zijn we lekker naar bed gegaan. Home Sweet Home!!

Dag van de leerkracht!

Dinsdag 5 oktober was het de Dag van de Leraar!

Op de website van de dag van de leraar staat het volgende geschreven: Leraren zijn de spil van het onderwijs in Nederland; daarom zetten we ze eens per jaar in het zonnetje.

En over dat zonnetje wil ik het graag even hebben. Eigenlijk vind ik het namelijk onzin dat er zo'n dag is. Ik haal genoeg voldoening uit mijn werk en ook van ouders krijg je regelmatig een schouderklopje of complimentje. Ook op de dag van de leraar was dit het geval, omdat nou juist op die dag een contactavond gepland stond.

Dat de directie ook altijd de nodige aandacht besteedt aan deze dag wist ik natuurlijk van andere jaren. Zo kregen we al een een keukenschort met de tekst "Het onderwijs, lekker pittig". Een leuk presentje waar over was nagedacht. Dat er dit jaar niet is over nagedacht wil ik niet zeggen, maar het presentje hadden ze van mij gerust mogen houden. Ik heb er namelijk zelf genoeg van en als het op is haal ik gewoon weer nieuwe. We kregen dit jaar namelijk een..... (trommelgeroffel)

APPEL!!!!

Wauw wat een overweldigend cadeau om te laten zien hoe erg wij gewaardeerd worden! Uit de tekst bleek gelukkig wel waardering. Het symbool voor de Dag van de Leraar is een appel. Waarom? De appel staat symbool voor kennis, groei en ontwikkeling. De leraar is de spil in het onderwijs. Ze zijn onlosmakelijk verbonden met de kennis, groei en ontwikkeling van mensen in onze maatschappij.

En ach, die appel was met het oog op mijn eetgewoontes van de laatste weken een prima aanvulling op mijn dagmenu.

Marktplaats

En opeens staat alles mij in de weg. Ik erger me aan de barkrukken die al 2 jaar ongebruikt op zolder staan en binnenkort ouderwets gaan worden. Ik stoor mij aan de ruimte die ik niet heb in mijn voorraadkast terwijl er wel een magnetron staat die we nooit gebruiken omdat we altijd de inbouwcombimagnetron gebruiken. Ik zie het voor me hoe er een volgende druk van de splitternieuwe studieboeken van vorig jaar van Tim wordt gedrukt en wij deze nog mooi hebben staan. En dan opeens krijg ik het in mijn bol....

Ik zet alles op marktplaats!

Het kost even van mijn tijd, maar mijn online winkeltje is een feit. Ik word meteen gemaild en gemaild en gebeld. Al snel zijn er 5 boeken gereserveerd. Ik moet uitzoeken hoe ik ze kan verzenden en wat de kosten daarvan zijn. De verzendkosten zijn immers voor de koper, maar hoeveel is het eigenlijk? Ik informeer op het postkantoor en koop een aantal goede enveloppen en een legio aan postzegels.

Inmiddels zijn de eerste centen overgemaakt naar onze rekening en de boeken verzonden. En ook de magnetron in verkocht, maar dat is een heel ander verhaal.

Er had al een aantal keren een man gemaild over de magnetron. Nadat al zijn vragen waren beantwoord wilde hij wel komen kijken. Hij zou vrijdagavond tussen 20.15 en 21.00uur komen. Prima! En zo stond hij om 20.45uur voor de deur. Liv vond het behoorlijk spannend, zomaar iemand in ons huis die onze magnetron komt stelen.

Hij belde aan en starte met de tekst: "Ik kom voor de advertentie op marktplaats" Prima kom er in. "Ik zal mij eerst even voorstellen". En hij stelde zich keurig voor. De man op fiets van rond de dertig die erg onzeker en eigenlijk ook niet echt intelligent overkwam. Hij bekeek de magnetron, vroeg naar het boekje, hoe hij werkte en hoe hij het klokje in moest stellen. Zijn laatste vraag voelde evenals alle vorige vragen volledig ingestudeerd "is €20 het uiterste bedrag?" Ach voor €17.50 mag je hem ook meenemen. En daar kwam zijn portomonee te voorschijn. Heel gecontroleerd kwamen de briefjes van 5 één voor één te voorschijn. Na drie briefjes stopte hij even want wat nu? Ik redde hem uit zijn vertwijfeling, €15 is ook prima!

Als een kind zo blij vertrok hij met de magnetron onder zijn arm. Hij haalde er nog wel even de het glazen plateau uit, want dat zijn dure dingen wist hij te melden. Toen ik de deur achter hem dicht deed zag ik hem nog net de magnetron achter op zijn fiets zetten en weglopen.

Volgens mij heb ik iemand voor €15 heel erg blij gemaakt! Wat kan een postordebedrijf veel voldoening brengen zeg! Ik ben nu al aan het bedenken wat ik nog meer kan verkopen....