zondag 31 oktober 2010

Gedichtje... voor mijn vader...

Zodra ik jou stem hoor gaat het mis

een gemis dat zo confronterend is

dat ene filmpje op mijn mobile telefoon

jou geluid, je eigen toon

het geluid dat ik zo graag wil horen

een stem die ik dagelijks hoorde sinds ik was geboren

en opeens was die stem uit mijn leven gehaald

de stem die ervoor kon zorgen dat je straalt

nu straalt hij zelf als een bijzondere ster

vaak heel dichtbij, maar soms ook vreselijk ver

is het zo ver, dan kan ik één ding doen

ik pak mijn telefoon en bekijk het filmpje van toen

Want toen was geluk heel gewoon

nu is het een leven van gemis waarin ik woon.

4 opmerkingen:

  1. wel een mooie gedachte dat je vader overal bij is en dat hij het ook laat merken!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lieve Nicolle,

    Als het zou helpen, zou ik je keihard drukken op de je kleine fietsje.

    Dikke knuf

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat kan jij de dingen toch mooi onder woorden brengen ....

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Vooral de laatste zin vind ik prachtig! "nu is het een leven van gemis waarin ik woon." Echt heel heel mooi. Maar zo triestig ook. Ik voel mij ook zo.
    De stem van mijn papa was ik al zo snel vergeten. Ik kan mij helemaal niet meer herinneren hoe die klinkt. Ik durf het ook niet aan om een oude video te bekijken. Ik ben bang dat ik zijn stem niet meer ga herkennen of dat het te confronterend is.

    BeantwoordenVerwijderen