Een Blog vol herinneringen!

"Mammm, ik wil een nieuwe prinsessenhanddoek!!"

Ik was net thuis uit school en dat was het eerste wat ze tegen me zei. Ik begreep er uiteraard niks van. Als je bijna 13 bent wil je veel weet ik inmiddels, maar echt geen prinsessenhanddoek.

Na enige uitleg begreep ik het. Liv had die middag voor het eerst een paar verhaaltjes op dit Blog gelezen. En in één van die verhaaltjes ging ze als krijsende peuter met mij door de stad, omdat ze geen prinsessenhanddoek kreeg. Ze vond het zelf nu gelukkig grappiger dan destijds.

Ze had nog een paar verhaaltjes gelezen met zichzelf in de hoofdrol. Ze vond het vooral allemaal erg lollig. Ik vertelde dat ik toen ze oud genoeg waren altijd met haar en Rev overlegde of ik ergens over mocht schrijven. Op een gegeven moment werden de onderwerpen waar ik wel over mocht schrijven steeds minder. Totdat ik bijna helemaal niets meer geoorloofd mocht publiceren. Ik begreep dat uiteraard helemaal en schreef gewoon verder over andere onderwerpen.

Meer dan 12 jaar bestaat dit Blog. Ik begon met schrijven op 9 februari 2008 over Liv. De computer stond op de logeerkamer in de flat aan de Spaanskamp. De computer verhuisde met ons mee naar het Hoornblad waar hij in een knus hoekje op zolder terecht kwam. Helaas kregen de verhaaltjes vanaf 18 december 2008 een heel ander onderwerp. Het schrijven over mijn vader, afscheid nemen, rouw en gemis heeft mij in die tijd enorm geholpen. In de loop van de jaren veranderde ons verdriet en het Blog veranderde met ons mee. Inmiddels schreef ik steeds vaker beneden aan de keukentafel op mijn laptop. Bijna 800 verhaaltjes zijn we inmiddels verder en de laptop was al een tijdje een grote frustratiebron.

En zo schrijf ik vandaag voor het eerst een blog op onze nieuwe laptop. Of er dan de komende tijd meer volgen is niet meteen een feit. Ik vind het heerlijk om te doen, maar gun mij er vaak geen tijd voor.

Wat ik wel zeker weet na Liv haar reactie op wat ze gelezen heeft is dat het Blog gewoon blijft bestaan. Meerdere keren heb ik getwijfeld om alles 1 keer te laten afdrukken voor onszelf en het dan te verwijderen. Nu weet ik dat ze ook hier over een paar jaar weer naar opzoek zal gaan en dat elk verhaaltje ook dan een (mooie) herinnering zal zijn!

Tijdgebrek

Ik had me zo verheugd op de combinatiegroep.
Groep 3/4 zou helemaal mijn ding worden.

En niets is minder waar. Ik vind het geweldig!
Het is alleen wel heel hard werken en het kost enorm veel tijd.
In de 2 of 3 dagen die ik werk kan ik het bij lange na niet doen.
Dat betekent dat er sinds de zomervakantie afgelopen is nog geen dag voorbij gegaan is dat ik niet met school ben bezig geweest.
Dat betekent ook dat ik minder tijd heb voor andere dingen. Dingen zoals bloggen.
Ik verwacht dat ik in ieder geval tot de herfstvakantie nog onder dezelfde werkdruk moet presteren. Daarna hoop ik dat het allemaal een beetje meer in proporties zal zijn.
En ik weer wat meer mijn leven zal kunnen delen op het wereld wijde web.
Hoogte en dieptepunten zal ik zeker blijven delen. En wie weet zit er tussendoor ook nog wel wat tijd tussen voor een stukkie. Al moet ik eerlijk bekennen dat als ik nu tussendoor even niks heb, ik ook graag even niks doe.

Maar ik beloof dat ik jullie nog ga vertellen over....

• Ons lieve katje met een bijzonder verhaal.
• Rev zijn ervaringen op "de kinderboerderij".
• Mijn mini-me.
• De vorderingen wbt de meergeneratiewoning.
• Mijn zoektocht naar HSK

En.... en nog veel meer, maar nu eerst de voorbereiding voor de informatieavond... ik tweevoud.

Bloggen?!

Met het aanmaken van mijn twitter en facebookaccount stegen mijn pageviews met de dag. Zo hier en daar hoor ik mensen zeggen dat ze met me meelezen. Op facebook wordt het "vind ik leuk" knopje voor mijn blogs nog wel eens gebruikt en heel af en toe reageert er iemand ook gewoon echt hier.

Ik heb voor het grootste gedeelte geen idee wie er meelezen, zijn het mensen uit mijn wereld of uit de blogwereld? Dat maakt het schrijven een stuk lastiger. Want wat willen jullie lezen? Natuurlijk schrijf ik vooral voor mijzelf en als naslagwerk voor mijn kinderen, maar ook zeker voor jullie want anders zou ik wel een geheim dagboek bijhouden. 

Willen jullie horen hoe mijn dag was? Willen jullie weten hoe ik mij voel? Willen jullie weten hoe het met mijn kinderen gaat? Willen jullie horen wat mijn mening is over het gevallen kabinet? Willen jullie weten op wie ik ga stemmen? Willen jullie lezen hoe/wanneer ik mijn vader mis? Willen jullie gedichtjes/liedjes/wijsheden? Willen jullie mijn geluk en/of mijn ongeluk?

Na 4 jaar bloggen denk ik er nog altijd niet aan om te stoppen. Ik vind het heerlijk om regelmatig mijn "kop" leeg te schrijven.Toch zijn er periodes dat ik voor mijn gevoel maar weinig diepgaands op het wereldwijde web gooi. Zal ik dan toch vertellen dat.....

• Rev nu ook 's nachts geen luier meer om heeft?
• Dat ik door de komst van het passend onderwijs nu zelf ook twijfel over mijn visie hierop?
• Dat ik boos ben op iedereen die wel over mij, maar niet tegen mij durft te zeggen wat ze vinden?
• Liv een geweldig minidanseresje is op klassiek ballet?
• Dat er naast de mensen die mij boos en verdrietig maken ook heel veel mensen zijn die mij ontzettend opgewekt en blij maken?
• Dat ik zo ontzettend toe ben aan de ZON!
• Dat de architect mij blij maakt met zijn tekeningen?
• Dat ik op Koninginnedag heel degelijk op de rommelmarkt ga staan met heeeel veeeel rommel?
• Dat ik soms opeens het gevoel heb dat mij vader straks binnen komt?
• Dat het eerste kindgesprek op het kinderdagverblijf van Rev een feit is?
• Dat ik blijf trainen voor de Nijmeegse Vierdaagse en de langste tocht al bijna 27 kilometer was?
• Dat ik het liefst alle opdrachten voor Tim zijn studie maak omdat ik zie hoe hij worstelt?
• Dat het Landenproject geweldig is, maar het ook heerlijk is dat het volgende week achter de rug is? (en vakantie...!)
• Dat Tim zijn broer bijna gaat trouwen en dat we zo bliede zijn met onze outfits?
• Dat ik gek ben op alle ukkies om mij heen, maar zo goed voel dat mijn gezin compleet is?
• Dat de was weer gedaan is, maar dat het strijkgoed helaas er niet vanzelf achteraan gaat?
• Dat wij twijfelen over de zomervakantie, goed weer of slecht weer garantie?
• Dat....?
• Dat........?
• En nog eens dat?

Ik zou er allemaal uitgebreid over kunnen vertellen. Maar soms kan ik gewoon eventjes niet meer selecteren.....

Met deze blog is wel meteen mijn "kop" weer leeg. En dat slaapt heerlijk!
Ik zoek mijn bed mooi optijd op vandaag.... pak ik ook nog een uurtje kunstmatige zon mee (anders vrees ik voor witte benen onder een blauw jurkje...). Truste straks!

(Voor de lezers die wel wilden reageren, maar niet konden door de te goede beveiliging..... Die is er nu af! Dus klik gewoon op de reacties, reageer als anoniem indien al het andere niet van jou op toepassing is en klik op publiceer)

Weblog - Hyves - Twitter - Facebook!

Nee! Ik wil geen Hyves!
Nee! Ik wil geen Twitter!
Nee! Ik wil geen Facebook!

En ja sinds dit weekend heb ik ze alledrie!
Samen met mijn weblog is dat dus een kwartet.
Een kwartet in de Social Media.

Het is mijn nieuwsgierigheid die het gewonnen heeft van mijn principes. Ik vind het fijn om met andermans leven mee te kijken. Ik vind het interessant om te horen wat een ander beweegt. En ik vind het ook gewoon leuk om te weten wat de ander eet.... (wie weet eten wij dat de volgende dag)

Ik vind het het ook leuk om de rest van de wereld op de hoogte te brengen van mijn belevenissen. Wie van de rest van wereld graag wil weten wat ik die dag beleef en wat ik die dag eet mag dat van mij dus gerust weten. Wie van de rest van de wereld dat niet wil weten die heeft dit waarschijnlijk niet gelezen...

Lekker plekkie!

Bij ons komt er echt geen computer in de woonkamer!

Ik wil niet de hele dag achter de computer. Ik wil ook niet dat de kinderen de hele dag achter de laptop zitten.... Maar ik wil ook niet op zolder zitten in de kou. En ik wil 's avonds ook niet op zolder zitten en Tim beneden. Ik wil... Ik wil.... Ik wil zoveel tegenstrijdige dingen.

En ik kan wel zoveel willen. Het moet ook kunnen...

Kunnen wordt soms op een bijzondere manier ingevuld. Een manier waarvoor ik enorm dankbaar ben!

En daar is ie dan toch, onze nieuwe aanwinst!
Een lekker plekkie aan de keukentafel.
En ik ben er ontzettend blij mee!

Zeg nooit nooit...
Ik zei geen nooit...
Ik zei echt geen...