Slaapkamer/klaslokaal

Liv heeft een fijne slaapkamer. Gezellig ingericht. Groot genoeg voor een tweepersoonsbed, een bureau, kledingkast en kledingrek, nog wat kastjes voor o.a. haar wekker, tv en rommel. Ze is graag op haar kamer. Muziek luisteren, tv kijken, chillen.

De afgelopen maanden was haar kamer echter ook haal klaslokaal. Alle lessen volgde ze daar. En dat waren er veel, heel veel.

Het Vechtdal College had de online-lessen namelijk prima voor elkaar. De leraren gaven allemaal op hun eigen manier hun draai aan het online moeten werken, maar ze gaven les. Stuk voor stuk. Er was dus les, er was huiswerk, er waren gezamenlijke opdrachten. De pubers werden ook in beweging gezet. Ze hielden een dagboek bij waar hun actieve momenten in werden genoteerd. Wanneer er vragen waren werden deze beantwoord, zelfs als dat nog even 1 op 1 in een online moment moest. Er was ook aandacht voor de individuele leerling. De persoonlijke begeleiding ging gewoon door. We hadden online-momenten met Liv haar persoonlijke coach, de orthopedagoog en we werden gebeld door haar klassenmentor. Het was dus allemaal prima voor elkaar.

Dat betekent echter niet dat het ook prima was. Voor Liv wel hoor, die dealde met de situatie. Deed wat er van haar gevraagd werd. Zette de wekker, was online, deed haar huiswerk en maakte de opdrachten. Keek tussendoor wat filmpjes, volgde Big Brother nauwlettend, liet de hond uit, bakte lekkere dingen, liep met ons een ommetje en sprak af en toe af met een vriendin. Ze paste zich aan. 

Op zaterdag 20 februari startte gelukkig de korfbal weer. Eén keer in de week mag ze weer een uurtje trainen. En dat is heerlijk. Niet alleen doen waar je van houdt, maar ook met een groep leeftijdsgenoten lol maken. En er staat weer iets op de planning voor het weekend.

Toen een paar weken geleden het nieuws kwam dat de basisscholen weer open gingen vertelde ik dat niet helemaal goed. Ik zei namelijk dat de scholen weer open gingen. Waarop Liv reageerde met een "yes". "Ooooh sorry Liv, het voortgezet onderwijs nog niet". Uit haar reactie bleek wel dat ze graag weer naar school wilde. En gelukkig is dat moment nu gekomen.

Gisteren werd er gestart met "socializen". De coaches hadden een activiteit in de buitenlucht bedacht om elkaar weer te begroeten. G3a stapte op de mountainbike en dat leverde naast een gezellige, sportieve activiteit ook een leuk verhaal voor thuis op. 

En dan gaan ze vanaf maandag weer met halve klassen naar school! De afspraak is minimaal 1 keer per week. Het Vechtdal College laat de kinderen gelukkig om de dag komen. En zo gaat Liv volgende week op maandag, woensdag en vrijdag naar school. De week daarop is dat dan de dinsdag en donderdag. De andere dagen gaat het online onderwijs nog even door.

Ik heb respect voor de leraren op het voortgezet onderwijs. Er wordt echt wel wat van ze gevraagd. Het ene deel van de groep online, terwijl het andere deel gewoon voor je neus zit. Maar ik hoop dat zij voelen hoe ontzettend waardevol het is dat zij hun deuren weer openen. Er is niet alleen weer live les, maar ook live contact. De leerlingen moeten er weer uit, stappen weer op de fiets, zijn onderdeel van een groep. De gewenste prikkels komen weer een beetje terug.

Door deze stap wordt die fijne slaapkamer weer een beetje minder school en weer meer een plek om muziek te luisteren, tv te kijken en te chillen! En dat vind ik een hele gezonde situatie is een "ongezonde" tijd.

NL Rocks

Toen we rond de jaarwisseling een paar dagen op vakantie waren vond Rev tijdens een wandeling rond het meer een steen. Op de steen stond een klein tekeningetje en op de achterkant wat info... "je mag mij houden of verder laten zwerven" en "delen = lief". Ook werd er een facebookpagina genoemd.

We hebben de pagina opgezocht en een foto van de steen geplaatst. De maker reageerde met een bedankje. Rev besloot de steen mee naar Hardenberg te nemen en daar de steen verder te laten zwerven.

Ik bekeek ondertussen de site met stenen. De mooiste kunstwerken kwamen voorbij, maar ook lieve korte boodschappen waren te lezen op de stenen. De boodschap achter de steen bleek het belangrijkste... mensen blij maken met jouw steen.

Het was in de coronaperiode waar we nog allemaal thuis moesten blijven. Een mooie tijd om even iets anders op te pakken dus. En niet te vergeten: andere mensen blij te maken. Ik bestelde acrylstiften en vernis. De stenen waren makkelijk te vinden, we hebben een tuin vol.

En zo vonden we een nieuwe hobby. Ik vind het behoorlijk degelijk, maar ach... ik loop ook tegen de 40.... Ik vind het ook enorm rustgevend. Stenen en stiften op tafel, laptop met muziek erbij en tekenen maar. Voordat ik er erg in heb is de avond alweer voorbij!

Inmiddels zwerven er al heel wat stenen van ons rond. Van een aantal is een foto geplaatst op de facebookpagina die we achter op de steen zetten. De meeste stenen verdwijnen waarschijnlijk zonder foto op de pagina in een jaszak of komen bij iemand thuis terecht. En ik geloof ook dat er heel veel in de bosjes of de vijver terecht komen. En ook dat vind ik helemaal prima, wie weet vindt iemand ze toch nog eens terug en wordt er alsnog iemand blij van.

Want dat is toch wel de achterliggende gedachte: iemand anders blij maken!

Een kritische nood... van de facebookpagina's word ik over het algemeen niet zo blij. Er zijn er tientallen... En omdat ik meerdere stenen van verschillende pagina's vond volgde ik er een aantal. Volgde inderdaad, want de toon op die pagina's is lang niet altijd leuk en de regels zijn streng. De pagina's concurreren met elkaar en dat lijkt mij nergens voor nodig. Dus volg ik de pagina's niet meer en scrol er alleen af en toe even doorheen om te kijken of er 1 van ons is gevonden. 

En als je dan ziet dat iemand blij werd van jouw steen, dan word je toch ook zelf weer blij. We tekenen dus nog even lekker door!

Nachtelijke onderbreking

We hebben actieve weken achter de rug. Weer naar school, sneeuw, ijs en Valentijnsdag.

Dit soort veranderingen zorgen bij Rev voor veel plezier, maar hij raakt er ook altijd een beetje het overzicht van kwijt. En dat zorgt regelmatig voor bijzondere acties. Soms mopper ik dan op hem, soms lachen we er om en regelmatig verbaast hij ons. 

Zo zei hij net na zijn online turntraining dat hij vandaag maar eens lekker op tijd naar bed zou gaan. Hij was echt moe. Maar eerst douchen natuurlijk... en vanuit de douche roept hij mij.... "ojee.... dit is niet goed" hoor ik hem zeggen. En daar staat hij in zijn boxershort onder de douche... "sorry, zo zie je maar dat ik echt moe ben mam".

Vorige week was hij misschien iets minder moe. Hij stond namelijk midden in de nacht aan mijn bed. "Mam, mam.... er is iets gebeurd". Uiteraard was ik meteen klaarwakker. Wat kan er om half 2 's nachts gebeurd zijn? Hij meldde dat hij al een uur YouTube filmpjes had gekeken in de woonkamer. Huh? Hoezo? Nou hij dacht dat het 5 over 6 's ochtends was, maar had de wijzers even door elkaar gehaald. Na een uur vond hij het toch verdacht stil in huis en het was ook maar raar dat ik nog niet beneden was. En toen zag hij op de klok dat het half 2 was.... Dat moest hij natuurlijk even aan mij komen vertellen. Ik heb hem maar weer naar bed gebracht, daar duurde het uiteraard even voordat hij weer sliep want hij was echt niet meer moe.

We hebben er de volgende dag uiteraard om gelachen. Hopelijk is hij nu echt moe en slaapt hij vannacht lekker door. Die gebroken nachten zijn we niet meer gewend.

Moederjuf!

Vroeger wilde ik 2 dingen worden. Moeder en juf! En dat is allebei gelukt en daar geniet ik enorm van. 

Nu weet ik al sinds Liv geboren is dat ik deze 2 dingen heel goed kan combineren. Maar combineren is wel iets anders dan samenvoegen. De moederjuf is weer een hele nieuwe rol. Die rol heb ik niet alleen opeens gekregen, maar heel veel moeders/ouders met mij.

En zo'n rol moet je echt even ontdekken. Hoe ben ik als moederjuf? Wat voor leerling is mijn kind? En hoe kunnen we dit het beste aanpakken?

Na een dikke week thuisonderwijs hebben we ons ritme weer gevonden. Al moet ik zeggen dat we er net als in de eerste lockdown op maandag steeds weer even in moeten komen. Zo ook gisteren....

We starten zoals iedere dag met het bekijken van het schoolwerk. Liv haar schooldagen zien er wisselend uit, maar ze bleek een volle lesdag te hebben. We zorgen dan dat we onze pauzes samen plannen. Bij Rev ziet zijn schooldag er iedere dag hetzelfde uit wat betreft planning. Wel kijken we om 8.30uur samen naar wat hij moet doen, wat we moeten printen en wat hij het beste onder mijn online lessen kan doen.

En tijdens die online les ontstond er een goed voorbeeld van de thuiswerkende ouder.

Ik zat in de Meet met een grote groep kinderen. In mijn ooghoek zie ik Rev staan met een lichtelijk gefrustreerd koppie. Ik gebaar dat ik nu niet kan helpen. Hij zoekt Liv op en vraagt of zij kan helpen, ook zij had een online les en adviseerde hem even iets anders te gaan doen. Een kleine 5 minuten later stond hij er weer. Nu met dikke tranen over zijn wangen, "het lukt echt niet mama". De kinderen uit mijn groep zien Rev regelmatig op school. Rev is toch echt die grote jongen uit groep 8. En daar stond die jongen uit groep 8... en dus vertelde ik de kinderen uit groep 3 dat ook grote kinderen het thuis werken niet altijd makkelijk vinden. En zo kon ik meteen Rev alvast even pauze laten nemen.

Na mijn online les hielp ik Rev weer op weg en maakten afspraken over wat hij in vervolg kan doen als hij het even niet meer weet. Uiteraard hielp ik hem ook met die lastige opgave. Aan het eind van de ochtend bedankt hij mij en zegt: "We zijn een goed team hè mam?!"

En dat zijn we.... En wij niet alleen, maar ons hele gezin! En zoveel gezinnen met ons. Wat leven we in een bijzondere tijd. Een tijd waarin je als gezin een team moet zijn. Want met goed overleggen, rekening houden met elkaar, naar elkaar luisteren en samen werken lukt het ons wel!

Nog even volhouden lieve moederjuffen!

Ons team! Gelukkig lachen we ook heel veel!

Afgelopen vrijdag bracht ik voor RTV Oost het thuisonderwijs in beeld. Kijk hier de aflevering:

Impact van de tweede golf aflevering 11

Ik kijk uit naar... 2021

Kennen jullie het liedje Kijk naar morgen (klik) van Kalvijn en Ruben Annink?

Ik zou het zelf nooit aangeklikt hebben als hij als voorstel op YouTube langs zou komen, maar met een 13 jarige dochter komt hij gewoon langs in je woonkamer. En toen Liv hem ook nog even met de videoclip liet zien en horen was ik verkocht.

Twee jonge mannen slaan voor mij de spijker op z'n kop. Terug kijkend naar afgelopen jaar is er zoveel gebeurd waarvan je niet hoopt dat ze zich herhalen.

We hadden zoveel mooie en leuke dingen willen doen... verjaardagen, feestjes, feestdagen, familieweekend, uitstapjes, borrelen en.... Bonaire. We deden juist dingen die we liever niet willen doen... scholen dicht, afstand houden, mondkapjes, zieke familie en vrienden en... nog zoveel meer.

En toch zingen Kalvijn en Ruben het volgende refrein:

En ik kan me nu wel kut gaan voelen, maar de zon gaat toch wel onder
Dus ik kijk naar morgen
Je hebt het soms niet in de hand, maar wat ik leer dat neem ik mee naar morgen, mee naar morgen
Voor mij geen zorgen
Want je weet niet wat het leven je nog brengt
Ik kijk uit naar morgen, kijk naar morgen

En dat wil ik ook doen. Uitkijken naar morgen. Naar de tijd dat we wel weer kunnen en mogen wat nu niet mogelijk is. 

En tijdens dat mooie refrein komt er nog iets veel mooiers in beeld. De lichtpuntjes van 2020 die voor iedereen anders zijn. En dat wil ik ook doen.... De lichtpuntjes van 2020 zien.....

• Het jaar starten met lieve vrienden
• De winterloop met 3 Huisingaatjes aan de start
• Presentatie koorproject Utrechts Conservatorium in Tivoli Vredenburg van een vriend(je)
• Jim Bakkum in de Voorveghter
• Tim diploma Sportmassage
• Personal Training al sinds november 2019
• Borreltjes bij de Troubadour
• Kopjes thee bij de Koffiepot
• Samen thuis werken
• Heel veel knappe kinderen die thuis hun lessen volgen
• Thuis sporten met ons hele gezin
• Vloggen voor m'n klas
• Autospeurtocht in Coronatijd
• Woningspelen
• Koningsdag op een picknickbankje en bij familie in de tuin.
• Verjaardagen in kleine groepjes 
• Liv twaalf en een half jaar vriendinnen met een mooie fotoshoot
• Terug naar school in kleine groepjes en daarna weer allemaal samen
• Rev 11!
• Terwijl de sportschool sloot startte "ons" Boxie
• Een groot zwembad in de tuin
• Nieuwe slaapkamers voor Liv en Rev
• Aïsha haar puppy; Sis
• Kopjes thee op afstand met vriendinnen
• Weer korfballen en turnen
• Spelletjes en puzzels aan de keukentafel
• Samen koken en bakken
• Wandelen met zoveel lieve mensen
• Heel veel uurtjes in het park (op de skatebaan)
• Dagje attractiepark Slagharen
• 37 geworden
• Dagje Texel 
• Skatebaan Zeeburgereiland Amsterdam
• Nachtje Hooiberghut 
• Look out Amsterdam en This is Holland
• Vakantie met z'n 6en en Loet en Sis in Limburg
• Vakantie met z'n 4tjes in Saarburg
• We krijgen er een neefje of nichtje bij!
• BBQ met vrienden en familyfriends
• Slapen op de trampoline
• Een nieuw schooljaar met een kleine groep 3
• Tijd voor de Tour
• Rev op Kamp
• Vloggen voor RTV Oost
• Knutselwerkjes van onze lieve nichtjes en neefjes
• Tim 37
• Weekendje weg met vrienden
• Liv 13! Met geweldige "kerst drive trough"
• Pokémons vangen
• Nio gesprek Rev
• Sinterklaas-speurtocht organiseren met Liv
• Dobbelspel met Sinterklaas
• Kerstvakantie met logeerpartijtjes
• Kerstbingo online met familie
• Wandelingen in het bos en de wijk
• Het jaar met z'n 6en en Loet en Sis afsluiten in Voorthuizen

En ook al weten we niet wat het leven ons nog brengt... ik kijk uit naar morgen. 

Naar de tijd dat we weer echt kunnen knuffelen! En tot die tijd blijven we gewoon lichtpuntjes sparen!

Ik kijk uit naar 2021!!

Ommetje

Elke dag een ommetje maken is belangrijk om de hersenen gezond te houden lees ik als ik "Ommetje" invoer op Google. Je krijgt echter nu ook bij de zoekterm "Ommetje" een app van de hersenstichting in beeld.

Sinds een paar weken gebruik ik op aanraden van mijn zus deze app. En ik niet alleen, inmiddels zitten er meer dan 200.000 wandelaars in de Ommetje app. Waaronder ook een aantal van mijn collega's. Samen zijn we een wandelcompetitie begonnen. Hiermee motiveren we elkaar om dagelijks een Ommetje van minimaal 20 minuten te maken.

Elke dag een wandeling maken is belangrijk voor je fysieke en mentale gezondheid. Je krijgt meer productiviteit en energie na het lopen van een Ommetje. Ook helpt het je te onthaasten en verbetert het je creativiteit. 

Bovengenoemde klopt echt, het geeft mij energie en ik voel me echt beter na een Ommetje. En ik niet alleen, inmiddels loop ik nog maar zelden in mijn uppie. Meestal loopt er wel 1 iemand mee, maar het gebeurt ook regelmatig dat we met ons hele gezin even een wandelingetje maken. De kinderen op de step, het longboard, met de Pokémon app aan of gewoon lopend mee. En dat helemaal vrijwillig. 's Morgens, 's middags of 's avonds... het maakt niet uit! We hebben maar wat extra lampjes aangeschaft zodat we ook in het donker met z'n allen goed zichtbaar de straat op kunnen.

Bij het verlaten van ons huis klik ik in de app op "Start Ommetje" en zodra we terug zijn klik ik op de stop knop. Hoogleraar neuropsychologie Erik Scherder vertelt ons dan na een Ommetje een interessant hersenfeitje en deelt de punten uit. Je krijgt punten voor het lopen van het Ommetje, maar kunt ook extra punten krijgen voor bijvoorbeeld actief lopen, een reeks van dagen achter elkaar lopen en als je 's morgens voor 9.00uur loopt. 

Als je meedoet met een team dan worden je punten verwerkt in de ranglijst en wordt jouw plek zichtbaar. Ik sta al tijden op de 4e plaats. Een aantal collega's zijn onmogelijk bij te benen. En ook al houd ik van winnen ik maak het Ommetje vooral voor mijzelf, dus de 4e plaats is prima. Ondertussen lopen we lekker door en wie weet waar het ons nog brengt. Op welke plaats in de ranglijst, maar ook zeker op welke fijne plekjes. En dat nog wel met heel veel fijne gesprekjes!

Anders...

Vandaag was de eerste officiële dag van de kerstvakantie. Een vakantie die zo anders begon dan anders.

Normaal gesproken knallen we nog even de decembermaand door om daarna lekker op wintersport te gaan. Al sinds mijn vaders overlijden gaan we ieder jaar in de kerstvakantie met vrienden naar Oostenrijk. Het geeft december de afsluiting die hij nodig heeft. We denken terug aan toen, maar maken ook weer mooie nieuwe herinneringen. Dat we dit jaar niet zouden gaan was al een tijdje duidelijk. 

De kerstvakantie zou dus hoe dan ook anders zijn. Uiteraard bedachten we iets anders om naar uit te kijken. We boekten een huisje waar we rondom de jaarwisseling zouden zijn. Geen Oostenrijk, maar wel lekker met ons gezin er even tussen uit. Gewoon herinneringen maken.

Dat we de laatste schoolweek van 2020 ons ook voor altijd zouden herinneren had ik niet verwacht. Natuurlijk zag ik aankomen dat ze de regels zouden aanscherpen. Ik had alleen niet gedacht dat ze hierin ook de basisscholen zouden meenemen. En zo liep ook deze week anders.

Op maandag hoorden we dat dinsdag onze laatste dag met de kinderen zou zijn voor de komende 5 weken. We kwamen allemaal meteen in actie. En zo vierden we die laatste schooldag van 2020 gewoon samen het kerstfeest, hadden we onze gekke kersttruien aan en zamelden het geld in voor het goede doel. Wat in 3 dagen kan lukt ook best in 1 dag. De sfeer was echter echt anders... de kinderen genoten, maar ik voelde dat er weer een bijzondere tijd zou volgen.

Ik voelde het echter niet alleen in mijn hoofd. Ook mijn lichaam voelde die woensdag anders. Terwijl we allemaal in onze eigen lokalen het thuisonderwijs aan het voorbereiden waren werd de pijn in mijn schouder, waar ik mee was opgestaan, steeds een beetje erger. Toen ik 's middags thuis kwam nam de pijn nog altijd toe. In de loop van de avond belde ik zelfs de huisartsenpost of ik iets anders dan paracetamol kon krijgen tegen de pijn. De arts wou mij echter zien. Dus gaf ik keurig antwoord op de vragen die er gesteld werden... niet verkouden, niet benauwd, kleur in het gezicht goed, geen koorts etc.

En toen bleek ik toch ook koorts te hebben, De huisarts kon corona niet uitsluiten. Koorts en spierpijn zijn symptomen en zo werd ik donderdagochtend getest. De koorts was inmiddels weg, de pijn niet. Uiteraard moest ik thuis blijven en mocht ik dus niet meer naar school. Dat was toch echt even anders dan dat ik mij bedacht had.

Vrijdag belde ik voor advies over de pijnstillers toch nog eens de huisarts. Gelukkig mocht ik langs komen. De arts schreef andere medicijnen voor en stelde vast dat het vanuit de spier in de rug kwam. Corona werd niet uitgesloten, maar ik moest mij hoe dan ook in ieder geval even een paar dagen hieraan overgeven en rustig aan doen. 

Later op de middag kwam gelukkig de negatieve uitslag van de coronatest. Opgelucht dat het dus alleen spierklachten zijn. Op de spier staat jammer genoeg niet geschreven waar de pijn vandaan komt.... 

En zo zat ik heel anders dan anders bijna het hele weekend en mijn eerste vakantiedag op de bank. Ik keek zelfs mijn eerste serie ooit! Inmiddels is de pijn met medicijnen goed onder controle. Liggen is nog geen pretje dus de nachten zijn kort. Ik begin de dag dus vroeg en dat is gelukkig niet heel anders dan anders.

En ach het hele jaar is al zo anders.... En toch hoop ik dat 2021 heel anders dan 2020 zal zijn!

En anders maken we ook daar weer het beste van!

Ik vlog nog steeds iedere week voor RTV Oost. In de 9e aflevering van de impact van de Tweede golf geef ik een kijkje in de laatste schoolweek van 2020.

Afl-9-De-Impact-van-de-Tweede-Golf-oorlog-en-hoopverlening